سوابق اجرائی:
• مدرس دانشگاه
• مدیرعامل شرکت نورد عرفان
• رئیس هیئت مدیره شرکت فرش ستار
• عضو هیئت مدیره شرکت تعاونی شیرین آریا
• عضو هیئت رئیسه کانون زنان بازرگان کاشان
• رييس هيئت امناي شهرك صنايع كارگاهي
• عضو هيات حل اختلاف اداره كار و تعاون
• عضو هيات رييسه كانون ملي زنان بازرگان كشور
• عضو هيات مديره خيريه ياس كبود
• كارافرين نمونه سال ٩٤
سوابق اجرائی:
شهرستان قمصر کاشان در 25 کیلومتری جنوب کاشان و در ۴۰ کیلومتری شمال غربی نطنز واقع شده است قمصر از نظر حدود جغرافیایی در محدوده سیاسی و اداری استان اصفهان بوده و به لحاظ تقسیمات استانی زیر مجموعه شهرستان کاشان است جمعیت آن حدود 40 هزار نفر است که در میان دره ای بسیار سرسبز که طول تقریبی آن 9 و عرض آن 4 کیلومتر و دارای درختان متنوع و درختچه های گل محمدی می باشد واقع شده است. نام قدیم این ناحیه قم سر بوده و از این منطقه جاده ابریشم عبور می کرده است و از دیر باز راهی برای رسیدن به سیلک بوده است قمصر یکی از قطب های تولید عرقیات گیاهی و گلاب در ایران است؛ که گلاب آن حتی در کشور های خارجی نیز شناخته شده بوده و دارای شهرت جهانی می باشد. این دره ناحیه ای کاملا سرسبز مشتمل بر درختان میوه با تنوع و درختچه های گل محمدی می باشد. قمصر را پایتخت گل و گلاب گیری می نامند و همه ساله در فصل بهار خصوصا اردیبهشت ماه می توانید شاهد جشنواره های باشکوه گلاب گیری در این شهر باشید شهرداری نیز امکانت خوبی برای مسافرین مهیا می نماید.
جغرافیای طبیعی و شهری قمصر :
قمصر دارای 7 محله بوده که عبارتند از : سر رود، بالا، میان ده، سادات، پایین، فرفهان و بن رود از مناطق دیدنی قمصر علاوه بر مناظر طبیعی، بوستان ها و پارک های آن می توان اشاره داشت به چشمه آب معدنی صالح با چشم اندازی زیبا در دامنه کوه های فرفهان تمام فصول قمصر زیباست اما بهار و تابستان رؤیایی آن میزبان هزاران میهمان جویای آرامش است. همزمان با موسم رویش گل و آغاز گلاب گیری (به ویژه در ایام جشنواره گل وگلاب) سیل مشتاقان به سوی قمصر سرازیر می شوند تا مشام خود را با رایحه بهشتی گل محمدی عطر آگین نمایند. شهر قمصر هر چند در فاصله سی کیلومتری کویر قرار گرفته اما به دلیل اقلیم خاص کوهستانی و ارتفاع 2000 متر از سطح دریا و قرار گرفتن در میان کوه های مرتفع از آب و هوای معتدل و مطلوب بهره مند می باشد. به طوری که تابستانش مطبوع و معتدل و زمستانش قابل تحمل و از سرمای ملایمی برخوردار است.
تحولات تاریخی و فرهنگی قمصر کاشان :
در خصوص تاریخ قمصر به طور قطعی و بر اساس اسناد معتبر باید گفت : کشف چند مسکوک در پای کوه های اشک که دارای ضرب داریوش اول هخامنشی، ضرب دوره سلوکیان و ضرب دوره اشکانیان است به عنوان معتبرترین سند در مطالعات بیانگر تاریخ حداقل 2500 ساله این دیار است. از سوی دیگر وجود گورستان های وسیع با اشیای مختلف دفن شده مؤید زندگی در دوره های کهن قبل از اسلام است.
محصولات و صنایع دستی قمصر کاشان :
در شهر قمصر نیز به علت الگوی غالب اقتصاد معیشتی در بخش صنایع دستی دستاوردهای زیادی در طول زمان به جای مانده است از مجموع صنایع دستی این شهر می توان صنعت قالیبافی، گلابگیری، صابون پزی و جوزقند سازی را نام برد. از نظر نوع محصولات باید گفت انواع گونه گون محصولات سردسیری در قمصر وجود دارد نظیر : بادام، گردو، فندق، زرد آلو، انواع گونه های گلابی، آلو زرد، انواع سیب درختی، به، گیلاس، خرمالو، انگور، هلو، الگ ( گونه ای از هلو) ترشه ( گونه ای از گلابی) انواع آلوچه برقانی (بخارا) اگرچه این محصولات حجم تولید محدودی دارد ولی به علت موقعیت آب و هوایی و آب و خاک قمصر، از بهترین کیفیت برخوردار است و علت آن تمرکز فوق العاده اسانس، نظیر گل و گل محمدی است. در این میان آلوچه خشک و سبز در آمد عمده کشاورزان شهر محسوب می شود.
معمولا در کنار هر باغچه و گلستانی یک گارگاه گلابگیری نیز وجود دارد و می توان فرایند گلابگیری را از نزدیک مشاهده کرد. مردم شهر قمصر بسیار مهمان نواز و دوست داشتنی هستند و با کمال میل همه چیز را برای شما توضیح می دهند و به شما اجازه ورود به تمامی گلستان ها و گارگاه ها را می دهند. کافی است شما چیزی بپرسید و یا چیزی بخواهید! با کمال میل به شما کمک می کنند و از هیچ کمکی دریغ نمی ورزند.
آثار تاریخی قمصر کاشان :
در ۵ کیلومتری شمال قمصر و ۳۰ کیلومتری جنوب کاشان، در تنگنای رودخانه قمصر به طرف جلگه کاشان سدی موسوم به سد قمصر ساخته شده است. تاریخ ساخت سد را به دوره سلطان جلال الدین ملکشاه سلجوقی (۴۸۵-۴۶۵ ه-ق) نسبت داده اند. با توجه به شباهت های بسیاری که میان طرح و معماری ساختمان فعلی سد قمصر با سد قهرود وجود دارد این نتیجه حاصل می شود که سد مربوط به ملکشاه سلجوقی به مرور زمان تخریب گردیده و مجدداً در دوره صفویه (شاه عباس اول) سد فعلی بر روی شالوده سد باقی مانده از سد دوره سلجوقی احداث شده است.
دیوار سد در عمق دره در حدود ۴۰ متر طول و در سطح فوقانی در حدود ۸۰ متر طول و ۲۲ متر ارتفاع دارد. ضخامت دیواره سد ظاهرا در مرحله اول ساخت حدود ۱۴ متر بوده که بعدا به حدود ۲۶ متر افزایش یافته است. مصالح مورد استفاده در سد سنگ و ملات ساروج می باشد.
روستای ابیانه در چهل کیلومتری شمال غربی نطنز در استان اصفهان در دامنه کوه کرکس واقع است روستای ابیانه را به اعتبار آثار و بناهای تاریخی پرتنوعش باید از زمره استثنایی ترین روستاهای ایران به شمار آورد ابیانه نقطه ای خوش منظره و خوش آب و هوا و دارای موقعیت طبیعی مساعدی است. در دوره صفویه هنگامی که شاهان صفوی برای ییلاق به نطنز می رفتند بسیاری از نزدیکان آنها و درباریان ترجیح می دادند در ابیانه اقامت کنند. در زبان محلی به ابیانه ویونا (Viuna) میگویند. وی (Vi) به معنای بید و ویانه (Viyane) به معنای بیدستان است. ابیانه در گذشته بیدستان بوده است. در طول زمان ویونا به اویانه و سپس به ابیانه دگرگون شده است.
خانه ها در ابیانه تماما بر روی دامنه ای در شمال رودخانه برزرود بنا شده است به صورتی که پشت بام مسطح خانه های پایین دست، حیاط خانه های بالادست را به وجود آورده است و هیچ دیواری هم آنها را محصور نمی سازد. در نتیجه، روستای ابیانه در وهله اول روستایی چند طبقه به نظر می آید که در بعضی موارد تا چهار طبقه آن را می توان مشاهده کرد. اتاق های ابیانه به پنجره های چوبی ارسی مانند مجهزند و اغلب دارای ایوان ها و طارمی های چوبی پیش آمده مشرف بر کوچه های تنگ و تاریک اند که خود به صورت مناظر دیدنی و جالبی درآمده اند. نمای خارجی دیوارهای خانه های ابیانه با خاک سرخی که معدن آن در مجاورت روستاست پوشیده شده است.
بافت ساختاری خانه های روستا “حلزونی شکل ” مربوط به سه دوره سلجوقیه، صفویه و قاجاریه بوده و کوچه بن بست در آن وجود ندارد. حرکت تند و شیب دار کوه، خانه و باغ را از شمال به جنوب و بالعکس مرتبط می کند. در کوچه های باریک و کج و معوج که برای شکستن باد بوده، بوی خاک رخوتی در ما ایجاد می کند که ساعت ها در فکر فرو می رویم. ابیانه دارای سه محله “پل” (به معنای بالا)، “یسمون”، “هرده” (پایین ده) می باشد. ساختمان های کهن روستا با پوششی از “خاک سرخ رنگ” در شیب یکنواخت دامنه خاکستری کوه، چون شعله های رقصنده آتش بر دل خاکستر دیده می شود . این خاک سرخ خاصیتی در بر دارد که هر چه باران بخورد محکم تر می شود درست مانند مردم ابیانه که در مقابل هجوم حوادث و مصیبت های طبیعی مانند زلزله و سیل به صبوری یک کوه و سر سختی یک صخره به مقاومت ایستاده اند و با عشقی که به سنت و معماری سرزمین اجدادی خود و به همه یادگاری های نیاکانشان داشته اند، در هر تعمیر سبک بناهای آن را حفظ کرده اند.
از آنجا که در دامنه های شیبدار روستای ابیانه فضای کافی برای ساختن خانه های موردنیاز وجود ندارد در این روستا چنین رسم شده است که هر خانواده انبار غار مانندی در تپه های یک کیلومتری روستا، در کنار جاده و نرسیده به ابیانه ایجاد نماید. این غارها که در دل تپه ها حفر شده اند و از بیرون تنها درهای کوتاه آن نمودار است برای نگهداری دام ها و نیز آذوقه زمستانی و اشیای غیرضروری مورد استفاده قرار می گیرد. زندگی مردم ابیانه کشاورزی و باغداری و دامداری است که با روش های سنتی اداره می شود. . بیشتر زنان در امور اقتصادی با مردان همکاری دارند. ابیانه دارای هفت رشته قنات است که برای آبیاری مزارع و باغات مورد استفاده قرار می گیرد. گندم، جو، سیب زمینی و انواع میوه به خصوص سیب، آلو، گلابی، زردآلو، بادام و گردو در ابیانه به دست می آید. در سال های اخیر قالیبافی در ابیانه رواج پیدا کرده و نزدیک به 30 کارگاه قالیبافی در آنجا دایر شده است. در گذشته گیوه بافی از جمله مشغله های پردرآمد زن های ابیانه بوده است که امروزه تا حدی متروک شده است.
مردم روستای ابیانه به سبب کوهستانی بودن منطقه و دور بودن محل آن ها از مراکز پرجمعیت و راه های ارتباطی، بسیاری از آداب و رسوم قومی و سنتی و از جمله زبان و لهجه قدیم خود را حفظ کرده اند. زبان مردم ابیانه از زبان های ایرانی شمال غربی که البته در طول زمان دچار تغییر و تحولات زیادی شده و اکنون فقط تعداد کمی از واژه های اصیل پهلوی در گویش آنان شنیده می شود.
لباس سنتی مردم ابیانه، هنوز هم میان آن ها رواج دارد و در حفظ آن تاکید و تعصب از خود نشان می دهند، در مردان شلوار گشاد و درازی از پارچه سیاه (دوید) و در زن ها پیراهن بلندی از پارچه های گلدار و رنگارنگ است. علاوه بر این، زن های ابیانه معمولا چارقدهای سفید رنگی بر سر دارند.
جاذبه های گردشگری و تاریخی ابیانه :
ـ آتشکده ابیانه : قدیمی ترین اثر تاریخی ابیانه آتشکده ابیانه است. آتشکده ابیانه را نمونه ای از معابد زردشتی دانسته اند که در جوامع کوهستانی ساخته می شد.
مساجد ابیانه : روستای ابیانه دارای یازده مسجد است. مسجد جامع روستای ابیانه مسجدی بسیار قدیمی است و قدیم ترین اثر تاریخی این مسجد، منبر چوبی منبت کاری آن است که در سال ۴۶۶ هجری قمری ساخته شده است. مسجد قدیمی دیگر ابیانه مسجد برزله است که دارای فضای دلبازی است و روی لنگه در شرقی آن سال ۷۰۱ هـ. ق. نوشته شده است که مربوط به دوره ایلخانان است. مسجد تاریخی دیگر ابیانه مسجد حاجتگاه است که کنار صخره ای در کوهستان بنا شده و بر در ورودی شبستان آن تاریخ ۹۵۲هـ. ق. مشاهده می شود.
زیارتگاه ابیانه : روستای ابیانه دارای دو زیارتگاه است : یکی مرقد شاهزاده عیسی و شاهزاده یحیی در جنوب روستا که به گفته اهالی فرزندان امام موسی کاظم بوده اند؛ و زیارتگاه دیگر روستای ابیانه هینزا نامیده می شود.
قلعه های ابیانه :
۱- پال همونه یا تخت هامان که در جنوب غربی روستای ابیانه قرار دارد و متعلق به محله بالا و یوسمون است. این قلعه حدود ۲۰۰ سال پیش ساخته شده است و سند ساخت آن نیز وجود دارد در این سند سهم افراد در ساخت قلعه مشخص شده است.
۲- قلعه پایین هرده ابیانه که در شمال شرقی روستا قرار دارد، در حدود ۲۰۰ سال پیش ساخته شده و تاریخ ساخت آن در کتیبه ای موجود می باشد. اهالی منطقه اعتقاد دارند این قلعه ها مربوط به دوره های یاغیگری آن زمان ها بوده که مردم برای حفظ امنیت خود در مقابل یاغی های محلی ساخته بودند و در مواقع خطر و حمله آنها، به قلعه پناه می بردند و چندین مرد قوی هم به نوبت جلوی قلعه کشیک می دادند.
۳- پاله که در شمال غربی روستای ابیانه قرار دارد و به محله پل تعلق دارد. این قلعه ها مربوط به دوره های یاغیگری بوده که مردم برای حفظ امنیت خود در مقابل یاغی های محلی ساخته اند و در آن به نوبت کشیک می داده اند.
از جمله جاها و اماکن دیدنی دیگر ابیانه می توان از خانه غلام نادرشاه و خانه نایب حسین کاشی نام برد. در ایام گلابگیری که معمولا اواخر اردیبهشت رخ می دهد؛ خیل عظیمی از مسافران و گردشگران به سمت روستای ابیانه که از مکان های دیدنی و جاذبه های توریستی و گردشگری استان اصفهان است روانه می شوند. ابیانه مسیری نسبتا طولانی دارد. علاوه بر این به علت قرار نداشتن بر روی هیچ کدام از راه های اصلی، ماشین خطی یا مینی بوسی در آن مسیر کار نمی کند.
برای بازدید مجازی از روستای ابیانه در سایت 360 سیتیز می توانید لینک دو لینک زیر را دنبال کنید
آبشار نیاسر کاشان از جمله زیباترین آبشارهای ایران است که در شهری تاریخی نیاسر در محله سر کمر (شهید بهشتی) قرار گرفته است آب این آبشار از چشمه تالار (اسکندریه) واقع در کنار چارتاقی سرچشمه می گیرد به گونه ای که دو سوم آب چشمه به سمت آبشار و از آنجا به دشت های نیاسر و یک سوم آن به محله نو می رود.
سنگی که آبراهه آبشار نیاس در آن ایجاد شده و سنگ هایی که بدنه مزبور را تشکیل می دهند از نوع سنگ های آهکی و رسوبی می باشد. به دلیل پدیده های انحلال سنگ آهک توسط جریان های زیرزمینی و گذشت سالیان دراز بافت بسیار زیبا و چشم نوازی مانند استالاکتیت ها و استالاکمیت ها در بدنه آبشار نیاسر به وجود آمده است که موجب جذب گردشگران برای دیدن این زیبایی است. آنگونه که از از بقایای خزه های قدیمی و آبراهه های موجود و همچنین گفته های اهالی محل مشخص می شود مسیر آب در قدیم عوض شده است. آبی که از آبشار پایین می ریزد در فصل پاییز کمترین و در فصل زمستان بیشترین مقدار را داراست.
این مجموعه از جمله مهمترین محله های تاریخی ـ فرهنگی شهر نیاسر و حتی کشور بوده و از چند عنصر اصلی از جمله آبشار، مسیر پله ها از پای آبشار تا پای کوشک، سنگها و بستر آبشار، درختان و گیاهان موجود در اطراف آن تشکیل شده است. در کنار آبشار یکی از ورودی های غار رئیس نیاسر قرار دارد و ارتفاع از پای آبشار تا قسمتی که از آنجا آب پایین می ریزد 25 متر و از پای آبشار تا عمارت کوشک 53 متر می باشد.
در مسیرآب 13 آسیاب وجود داشت که سه و یا در برخی منابع به چهار آسیاب در کنار آبشار اشاره شده که تخریب شده اند، یکی از آسیاب ها که هم اکنون نیز فعال می باشد در پای آبشار قرار گرفته است و از آسیاب های دیگر جز بقایای کمی به جا نمانده است.
بررسی جایگاه آیینی آبشار و غار نیاسر :
در کتاب ” آیین میترا ” نوشتة مارتین ورمازرن نقل شده است که : « پورفیر در کتابش از شخصی به نام اوبولوس روایت می کند که ستایش مهر در غارهای طبیعی انجام می گرفته است. نزدیک غار می بایست رودخانه ای جریان داشته باشد و در کتاب “آیین مهر” نیز می خوانیم : “آب در آیین میترا دارای اهمیت فراوانی اس، یکی از آداب مهری دینان شست و شو و غسل بوده و برای شرکت در مراسم ستایش مهر، افراد ملزم بودند تا مدت چند شبانه روز، مطابق با آدابی خود را شستشو دهند و متحمل ضربات تازیانه گردند در مهرابه ها یا چاه آب وجود داشت و یا چشمه های جوشان، به همین دلیل کف مهرابه ها جوی حفر می کردند” آبشار نیاسر مدرک دیگری است بر این نظریه که احتمالا غار معبدی بوده متعلق به پیروان آیین میترا لازم به ذکر است هر ساله در روز عید قربان اهالی محله سرکمر و برزه دون در کنار چشمه اسکندریه و در حال حاضر کنار مسجد امام حسن، گاوی قربانی کرده خون آن را بر آب می ریزند که همراه با آب از آبشار پایین ریخته و به قسمت های دیگر می رود. زیرا اهالی اعتقاد بر این دارند که این خون باعث پر برکت شدن آب شده و از کم شدن آب جلوگیری می کند.
آبشار نیاسر و محیط آن برای علاقمندان به گیاهان دارویی هم می تواند جذاب باشد از گیاهان دارویی این محل نیز می توان موارد زیر را نام برد :
پر سیاوش : برای سینه درد و سردرد
علف شوره : برای کمر درد و سردرد
خیار بوته مار (هندونه مار) : برای پا درد
در قدیم پزشکان محلی از گرد سنگی که آبراهه بر روی آن به وجود آمده است به عنوان مرهمی برای زخم استفاده می کردند (یکی از دلایل استفاده خنک بودن آن می باشد).
باغ تالار نیاسر بزرگترین پارک نیاسر است که شامل امکانات زیادی برای مسافرین گرامی می باشد از جمله غار تاریخی رییس، کوشک صفوی، استخر قایقرانی، سرچشمه محوطه آبشار نیاسر که یکی از بکرترین مکان های زیبای نیاسر است که شامل حمام صفوی، آسیاب آبی و مهمتر از همه خود نمای زیبای ابشار است. این باغ در دوران ساسانی بناها و قصرهای زیبا و باشکوهی را در خود جای داده بوده که در گذر زمان رو به نابودی رفته است. اکنون تنها یک کوشک از این باغ تاریخی برجای مانده است که یادگار اواخر عهد صفوی است. این عمارت بسیار زیبا که در قسمتی از این باغ بنا شده است به عمارت کوشک تالار معروف است و ساختمان فعلی کوشک از جمله بناهای باقی مانده از عمارت باغ تالار است و قدمت آن به دوران صفویه و در زمان شاه سلطان حسین صفوی که آخرین پادشاه این دوران است، بر می گردد.
کوشک نیاسر محل اتراق سلاطین و بزرگان روزگار بوده است. چنان که پادشاهان آن سلسله هنگام مسافرت به کاشان، گاه و ناگاه برای تفریح و تماشا به تالار نیاسر رفته و مردم آبادی نیز شب هنگام با افروختن مشعل ها و آتش فراوان شهر را چراغانی می کردند تا شاه و همراهانش از فراز عمارت منظره را تماشا کنند. باغ تالار از مکان های زیبا و دیدنی شهر نیاسر می باشد که در آن درختان کهنسال و رفیع وجود دارد.درختانی سر به فلک کشیده که بسیار زیبا و دل انگیز اند.آب چشمه اسکندریه در میان این باغ جاری است و پس از گذشتن از باغ به آبشار منتهی می شود. اگر با واژه کوشک آشنا نیستید باید گفت که کوشک به عمارتی گفته می شود که در میان یک باغ ساخته می شود و غالبا در یک سوم مساحت باغ و در مستطیل طلایی قاعده باغ واقع می شده است.
در سال 1377 ه.ش شهرداری نیاسر کل محوطه باغ تالار و عمارت کوشک را از آخرین نوادگان صبای کاشانی که خاندان ضرابی بودند، خریداری کرده و پس از بازسازی کامل عمارت کوشک باغ تالار به شماره 5893 و در تاریخ 25/3/81 در آثار ملی آن را ثبت نمود. از ویژگی های این عمارت بکار بردن 8 ضلعی ها در معماری ساختمان است که 8 ضلعی ها از مشخصه های معماری دوران صفویه هستند.عمارت به شکل قرینه ساخته شده و قسمت راست آن شاه نشین و طرف چپ آن را وزیر نشین می گویند.به دلیل شیوه معماری خاص آن و به کاربردن دالان ها در زیر ساختمان، دمای هوا در داخل عمارت چندین درجه خنک تر از بیرون آن است.عمارت مذکور کاملا بازسازی شده و تنها جای دست نخورده آن که تاکنون باقی مانده است، سنگ های زیر ستون چوبی می باشد که 4 تا در اطراف حوض وسط ساختمان و 2 تا در جلوی ایوان وجود دارند. از ویژگی های دیگر این عمارت مشرف بودن آن به تمام شهر نیاسر و اطراف آن می باشد. به عبارت دیگر در هر منطقه از نیاسر این مکان قابل روئیت می باشد.
باغ تاریخی تالار نیاسر، آتشکده (چهارتاقی) نیاسر، غار تاریخی نیاسر، چشمه اسکندریه نزدیک به یکدیگر قراردارند و با هم مجموعه ای را تشکیل داده اند برای بازدید از همه این آثار زیبا کافیست مسیر روبروی هتل سبز را به سمت بالا حرکت کنید وقتی به بالا رسیدید ابتدا می توانید برای صرفه جویی در وقتتون به سمت آتشکده نیاسر بروید چون دوباره لازم نباشد برگردید. بعد از بازدید از آتشکده از چشمه ای که در پایین این آتشکده هست می توانید بازدید کنید و بعد می توانید ماشین تان را در پارکینگ باغ تاریخی پارک کنید و بعد به سمت پارک و غار تاریخی حرکت کنید.
پیشنهاد ویژه
مکان اقامت در نیاسر :
اگر قصد اقامت کوتاه مدت در نیاسر را دارید می توانید در باغ تاریخی تالار استراحت کنید و اگر به دنبال جاهای خلوتی هستید میتونید به پارک های در سطح شهر بروید به عنوان مثال پارک بخشداری که روبروی شهرداری و بخشداری می باشد که شامل دستگاه های ست ورزشی نیز هست. پارک گیلانه در خیابان امام خمینی که دارای فضای سبز بسیار زیبااست میدان ورودی شهر (میدان گلها) که در شب بیشتر قابل استفاده است و در شب واقعا مکان مناسبی برای اقامت است
هر ساله از اواسط اردیبهشت، نیاسر به یکی از بهشت های دیدنی ایران تبدیل می شود. نیاسر یکی از مراکز مهم تولید گل محمدی، گلاب و عرقیات گیاهی در کشور است. چنین ویژگی کم نظیری به سبب قرارگیری در دامنه کوه های کرکس و وجود چشمه پر آب اسکندریه و قنات های زیادی است که محدوده هایی به وسعت ۸۰۰ هکتار را به زیر کشت برده است.
شهر زیرزمینی نوش آباد که آن را شهر زیرزمینی “اویی” نیز می نامند در شهر نوش آباد کاشان در استان اصفهان یعنی در پنج کیلومتری شمال کاشان قرار دارد شهر زیرزمینی اویی در سه طبقه در زیر زمین با عمق بین چهار تا هجده متر به صورت دست کن ایجاد شده و فضاهای متعددی از جمله اطاق و راهرو و چاه ها و کانال های زیادی است هر کدام از این طبقه ها به وسیله چاه های عمودی به هم ارتباط دارند.
غیر از ورودی اصلی، ارتفاع تمام قسمت های اویی به قد طبیعی یک انسان و بین ۱۷۰ تا ۱۸۰ سانتی متر است. بر سطح دیوارها و در فواصل اندک، جای پیه سوز به چشم می خورد. در بعضی قسمت ها نیز درون دیوار، سکوهای کوتاهی جهت نشستن ایجاد شده است که در بعضی از اتاق ها تبدیل به طاقچه جهت قرار دادن اشیاء می شود.
مجموعه اویی در زیر بافت قدیم شهر شکل گرفته و تا سطح کنونی شهر نیز گسترده شده است. شهر زیرزمینی اویی چندین هزار متر وسعت دارد، وسعت این شهر به دلیل ارتباط میان محلات و حفاظت از جان و مال مردم در مواقع ناامنی زیاد بوده و در دو سطح افقی و عمودی گسترش یافته است. این معماری بی نظیر با این شکل ساختاری در جهان منحصر به فرد بوده و تاکنون با توجه به آثار به دست آمده در کاوش های باستان شناسی قدمت آن به قبل از اسلام بر می گردد که در دوره های مختلف تاریخی کاربرد نظامی و دفاعی داشته است.
شهر زیر زمین نوش آباد که در سه طبقه معماری و به صورت دستکند تا عمق ۲۰ متری زیر زمین حفر شده است، چیزی فراتر از مراکزی است که به عنوان شهر زیرزمینی در مناطقی شامل شهر “کوبرپدی” استرالیا یا “کاپادوکیه” ترکیه و یا “ونکوور” کانادا معرفی شده اند. تاریخ شهر کوبرپدی به سال ۱۹۱۵ بر می گردد اما شهر زیرزمینی نوش آباد، روایت تاریخ ساسانیان و ۱۴ قرن پیشینه فرهنگ و تمدن ساکنان سرزمین پارس را در خود نهفته دارد مجموعه شهرزیرزمینی نوش آباد، به شماره ۱۵۸۱۶ و به سال ۱۳۸۵ ثبت در فهرست آثار ارزشمند ملی گردیده است.
مجموعه اویی به لحاظ سیستم دفاعی و پناهگاهی آن تا سال 1383 هیچ اطلاعات مستندی از آن در دست نبود و به دخمه های اسرار آمیز شهرت داشت. راه های ورود به داخل این مجموعه از طرق مختلف و به شکل مخفی در منازل یا داخل قلعه خشتی در مجاور شهر و یا محله های پر جمعیت و داخل کانال های پایاب هایی که از زیر خانه ها و برای گذرآب قنوات ایجاد شده، چاه های داخل مساجد و باغ ها و بازارها و هر جایی که در زمان حمله دشمن امکان دسترسی سریع و فرار ساکنین را فراهم می نموده، ایجاد شده است.
“اویی” در واقع تونلی است دست کن است که در دورههای مختلف تاریخی کاربرد نظامی و دفاعی داشته است. این اثر در سال 1383 هنگامی که یکی از اهالی شهر نوش آباد در حال حفر زمین در منزل خود بود به صورت اتفاقی کشف شد. همانطور که گفته شد تاریخ ایجاد و استفاده از این بناها به دوران ساسانی و اوایل اسلام می رسد اما در دوران های بعد یعنی سلجوقی تا صفویه و حتی قاجار نیز مورد استفاده بوده است.
چرا به شهر زیرزمینی نوش آباد، “اوئی” می گویند :
برخی این را صادق می دانند که نام گذاری آن به این دلیل است که «اوی» همان آهای در لهجه کاشانی است، هنگام کندن شهر زیرزمینی وقتی سطل پر از خاک می شده مقنی می گفته اوی و از آنجا که مسیر طولانی بوده شاگرد به محض شنیدن اوی سطل خاک را بالا می کشیده است.
شواهد باستان شناسی مجموعه اویی :
شواهد باستان شناسی همچنین مشخص می کند که این شهر زیرزمینی از ۱۰۰ سال گذشته تاکنون بلااستفاده باقی مانده است، به همین علت در این سال ها فاضلاب منازل بخش هایی از این اثر تاریخی را تخریب کرده و سیل بنیان کن نوش آباد وارد این مجموعه شده و تا ارتفاعی از آن با رسوبات سیل پر شده است. البته چندان جای نگرانی نیست زیرا باستان شناسان بعد از سه فصل موفقیت آمیز بالاخره توانستند، دو نقطه از شهر زیرزمینی را بازگشایی کنند. فضای نخست حدودا ۲۰۰ متر در ضلع شرقی شهر و فضای دوم در مرکز شهر است، فضایی که به طول ۴۰۰ متر آزادسازی و معابر هر دو فضا نیز با حفر تونل بازگشایی شده و هم اکنون برای بازدید مهیا است. باستان شناسان احتمال می دهند که این شهر تا 15 هزارمتر مربع وسعت داشته باشد.
وقتی مردم نوش آباد به هنگام حفر زمین برای چاه فاضلاب یا مصارف دیگر به شهر زیر زمینی برخورد کردند، باستان شناسان مطمئن شدند که این معماری باید در زیر همه سطح شهر نوش آباد پراکنده باشد به طوری که همه دالان ها و راهروها به یکدیگر راه پیدا می کنند و از طریق راه اصلی به بیرون شهر می رسند.
باستان شناسان در فصل نخست کاوش خود توانستند علاوه بر کشف بقایای معماری، قطعات سفالین و دو پی سوز که برای روشن کردن فضاها از آنها استفاده می شده است را نیز کشف کنند. سفال های یافت شده مربوط به دوران تاریخی (ساسانی) تا دوران اسلامی و صفویه است. تاکنون در محوطه های باستانی کشور، معماری دست کن با این وسعت و عظمت یافت نشده است، این سازه های معماری می تواند در سطح جهان منحصر به فرد باشد و نکات بسیار جالبی را که از نوع معماری خاص که در سطح جهان به معماری دست کن معروف است روشن کند.
در نزدیکی این دالانهای تودرتوی زیرزمینی یک قلعه روی زمین قرار گرفته که به قلعه “سیزان” معروف است و به احتمال زیاد از درون این قلعه راهی به شهر زیرزمینی وجود دارد.
سیستم تهویه شهر زیرزمینی نوش آباد :
سیستم تهویه شهر زیر زمینی نوش آباد از طریق کانال هایی بوده که در طبقه اول و به سطح زمین ایجاد شده است. چاه های مرتبط طبقات، علاوه بر عملکرد عبور و مرور، باعث جریان یافتن هوا در طبقات پایین می شده است. این عمل در مورد چاه های قنات نیز مصداق دارد. دسترسی به این فضاها، به دلیل قرار گرفتن در زیر زمین از طریق یک چاه و کانال باریک و کوتاه میسر می گردد.
موضوع تدافعی و پناهگاه بودن این نوع معماری که در دل زمین ایجاد شده تأثیر فراوانی بر چگونگی ارایه پلان معماری آن گذاشته است. بنابراین در خصوص ورودی، دسترسی به این فضاها نمی بایست به سهولت انجام بپذیرد. روشنایی این فضاها بوسیله پیه سوزهای سفالی بوده و روغن آنها احتمالا از دو عصارخانه تاریخی موجود در نوش آباد تهیه می شده است. در مواقع ناامنی و پناه گرفتن در زیر زمین آب مصرفی اهالی از پایاب ها و قنات ها تامین می شده است. علاوه بر پایاب ها مسیر اویی ها بگونه ای بوده که در بعضی از قسمت ها به قنات مرتبط می شده است.
درباره نوش آباد کاشان :
شهر تاریخی نوش آباد در شمال غربی استان اصفهان از توابع شهرستان آران و بیدگل است که از قدیم مهد علم و فرهنگ بوده و در هشت کیلومتری شمال کاشان در دشت زیبای کویر آرمیده است. نوش آباد با حدود ۱۰۰ اثر باستانی برجا مانده از دوره های مختلف تاریخ یکی از کهن ترین شهرهای خطه کویر فلات مرکزی ایران است که با پیگیری انجمن دوستداران آثار تاریخی و مفاخر این شهر تاکنون ۲۱ اثر آن در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده و پرونده ۱۵ اثر دیگر تکمیل و به شورای ثبت استان ارسال شده است.
کاروانسرای مرنجاب در دل کویر و در 50 کیلومتری شمال شرق مرکز آران و بیدگل از توابع کاشان در مسیر جاده ابریشم قرار گرفته است. کاروانسرا مرنجاب با قدمتی بیش از 350 سال و با وسعت 3 هزار و 500 متر مربع زیربنا دارای 29 اتاق است و معماری کاروانسرا مرنجاب به دوره صفویه باز می گردد این کاروانسرا در شوره زار و در کنار بزرگترین دریاچه نمک ایران واقع شده است اما دارای قنات آب شیرین و استخر بسیار بزرگ می باشد. وجود بزرگترین تپه های شنی و بندریگ و همچنین دریاچه نمک و جزیره سرگردان و ساختمان زیبا وسالم کاروانسرا و امکاناتی از قبیل استراحتگاه برای مسافرین و امواج تلفن همراه در دل کویر این مکان را برای گردشگران مناسب کرده و همه ساله افراد و گروه های بیشماری از آن دیدن می کنند.
دلایل ساخت کاروانسرای مرنجاب شهر آران و بیدگل :
کاروانسرای مرنجاب که به دستور شاه عباس صفوی در کنار قنات مرنجاب بنا نهاده شده از جمله آثار تاریخی موجود در منطقه می باشد. قلعه مرنجاب، کاروانسرایی است در مسیر راه ابریشم برای سفر به خراسان، اصفهان، ری و بالعکس، درباره دلایل دیگر ساخت کاروانسرای مرنجاب آمده است که شاه عباس با وجود ایجاد کاروانسرا و قلعه های متعدد در سراسر کشور، در این منطقه تأسیسات دفاعی تعبیه نکرده بود، چون تا آن زمان دشمنان به خاطر دریاچه نمک و گستره کویر، از این سوی به پایتخت هجوم نبرده بودند. حمله ازبک ها و افغان ها از طریق دریاچه نمک به کاشان که تا اصفهان پیش رفتند، شاه عباس را به صرافت انداخت تا در سال ۱۰۱۲ قمری سریعا یک پایگاه نظامی در این منطقه ایجاد کند و جلوی تهدید را بگیرد. بالای کاروانسرا به شکل سنگرهای دیدبانی است و ذکر شده است که همیشه ۵۰۰ پاسدار مسلح در قلعه حضور داشتند و امنیت عبور کالا از چین به اروپا و بالعکس را در این منطقه تامین می کردند.
اکنون کاروانسرای مرنجاب توسط صندوق احیا و بهرهبرداری از اماکن تاریخی و فرهنگی مرمت و بازسازی و در مراسمی به بخش خصوصی واگذار شده است.
در فاصله تقریبا 12 کیلومتری از شرق کاروانسرا، تپه های روان شنی وجود دارد که از جاذبه های بسیار زیبای مرنجاب می باشد و در صورت سرمایه گذاری مناسب منطقه جذاب و بکری برای گردشگران کویر است. تپه های شنی، دشت بی انتهای کویر، سیاه کوه و طلوع و غروب زیبای خورشید در افق باز کویر بندریگ در 50 کیلومتری شمال شرق مرکز آران و بیدگل از توابع کاشان، به همراه آسمان پرستاره اش به علاوه ده ها جاذبه طبیعی دیگر سوژه های بسیار زیبایی برای عکاسان طبیعت است که عازم این منطقه از ایران زمین هستند .
پارک ملی کویر، کویر مرنجاب و دریاچه نمک آردان و بیدگل به طور عام و بند ریگ (بندریگ یکی از معروفترین و بزرگترین ریگزارهای ایران، منطقه وسیعی است که جولانگاه تپه های ماسه ای متحرک است) و دریاچه سرگردان و کاروانسرای مرنجاب به طور خاص از دیدنی های این منطقه است. برای اطلاعات بیشتر از این مناطق گردشگری از مطلب کویر مرنجاب و دریاچه نمک آران و بیدگل دیدن کنید.
کویر مرنجاب و دریاچه نمک آران و بیدگل در فاصله حدود 35 کیلومتری شمال شرقی شهرستان آران و بیدگل از توابع کاشان در استان اصفهان قرار دارد. این کویر از شمال به دریاچه نمک آران و بیدگل از غرب به کویر مسیله و دریاچه های نمک حوض سلطان و حوض مره از شرق به کویر بندریگ و پارک ملی کویر و از جنوب به شهرستان های آران و بیدگل کاشان محدود می شود. کویر مرنجاب دارای جاذبه های طبیعی و تاریخی بی نظیری همچون تپه های ماسه ای، دریاچه نمک، جزیره سرگردان، کاروانسرای مرنجاب و چاه های دستکن است. جزیره سرگردان در 10 کیلومتری کاروانسرای مرنجاب و داخل دریاچه نمک است.
کویر مرنجاب :
ارتفاع متوسط کویر مرنجاب از سطح آب های آزاد در حدود ۸۵۰ متر می باشد. قسمت عمده این کویر پوشیده از تپههای شنی و ریگزار است. کویر مرنجاب از نظر پوشش گیاهی بسیار غنی است. عمده پوشش گیاهی منطقه شامل گیاهان شورپسند از جمله درخت های گز و تاق و بوتههای قیچ است.
پوشش جانوری منطقه به دلیل وجود آب و غذای فراوان بسیار غنی است. از جمله حیوانات موجود می توان به گرگ، شغال، کفتار، روباه شنی، گربه شنی، بزمجه، آفتابپرست، انواع مارمولک، مار، عقرب، تیهو، عقاب، شاهین اشاره کرد. در سال اخیر یک جفت پلنگ نیز در منطقه مرنجاب مشاهده شده است.
کویر مرنجاب یکی از زیباترین نقاط کویری ایران محسوب می شود. تپههای شنی بلند و جنگل های تاق جلوه زیبایی به این منطقه بخشیده است. دریاچه نمک آران و بیدگل و جزیره سرگردان از دیگر نقاط دیدنی منطقه محسوب می شوند. چاه تاریخی دستکن در قسمت شرق کویر، محل آبشخور شترهای کاروان ها بوده است. قلعه مرنجاب، کاروانسرایی است در کویر که در مسیر راه ابریشم قرار دارد و کاروان ها برای سفر به خراسان، اصفهان، ری و بالعکس از این مسیر می گذشتند.
مسیر دسترسی به کویر مرنجاب :
ـ مسیر اول : مسیر شهر آران و بیدگل به سمت پادگان ارتش و سپس جاده خاکی مرنجاب که پس از طی مسافتی در حدود ۴۵ کیلومتر به مرنجاب می رسد.
ـ مسیر دوم : مسیر آران و بیدگل به ابوزیدآباد و سپس کاروانسرای سفیدآب و مرنجاب می باشد
ـ مسیر سوم : مسیر پارک ملی کویر است که از پیشوا آغاز شده و سپس مبارکیه (۱۵ ک.م.) – قصر بهرام (۶۰ ک.م) – کاروانسرای سفیدآب (۸۰ ک.م.) – و سپس مرنجاب (۵۰ ک.م.) می باشد. شایان ذکر است تردد در این جاده تا سفیدآب نیاز به مجوز از سازمان حفاظت از محیط زیست استان سمنان دارد.
دریاچه نمک آران و بیدگل :
دریاچه نمک آران و بیدگل بزرگترین دریاچه نمک طبیعی ایران و حتی جهان به شمار می رود که دارای وسعتی افزون بر دو هزار و ۵۰۰ کیلومتر مربع است. این دریاچه زیبا و منحصر به فرد که بین استان های اصفهان، سمنان و قم مشترک است با ۸۰ کیلومتر طول و ۳۰ کیلومتر عرض است دریاچه نمک از شمال به دشت ورامین، از جنوب به شهرستان آران و بیدگل، از مشرق به سیاه کوه و از مغرب به استان قم محدود می شود مساحت این دریاچه بالغ بر 2400 کیلومتر است و در فاصله ی 55 کیلومتری شمال شهرستان آران و بیدگل قرار دارد. این دریاچه نمک را دریاچه نمک قم نیز می نامند.
دریاچه نمک آران و بیدگل یکى از دیدنى هاى استثنایى و منحصربه فرد طبیعى کشورمان است. این دریاچه در اصل بقایاى دریاى مرکزى ایران و حاصل چند هزار ساله ورود شورآب رودها و سیلاب هایى است که نمک خاک شور منطقه را در خود حل کرده و پس از تبخیر در این دریاچه انباشته است وسعت دریاچه نمک در حدود 647 کیلومتر مربع می باشد. این دریاچه شکلی شبیه به یک مثلث دارد که راس آن به سمت شمال است. طول قاعده این مثلث 65 کیلومتر و ارتفاع آن 68 کیلومتر می باشد. زمین این دریاچه پوشیده از رسوبات نمک است که بر اثر انباشته شدن سیلاب ها و آب های سطحی در طول قرن ها پدید آمده است. عمق نمک این دریاچه بین 5 تا 54 متر متغیر است که توسط لایه های خاک رس از یکدیگر جدا شده اند.
با هر بار بارش و تبخیر آب در این دریاچه، نمک های موجود کرت بندی های زیبایی به شکل پلی گن تشکیل می دهند که دیدن مناظر آن خالی از لطف نیست. زمین های اطراف این دریاچه بشدت باتلاقی می باشند که وسعت باتلاق ها در منطقه غرب دریاچه به مراتب وسیعتر از مناطق دیگر آن است. از جمله مناطق باتلاقی این دریاچه می توان به حوض قیلوقه در شرق و یا باتلاق دو کویری در منطقه جنوب شرقی دریاچه اشاره کرد. از جمله مناطق دیدنی این دریاچه جزیره سرگردان می باشد که در قسمت جنوبی جزیره واقع است. ارتفاع متوسط دریاچه نمک از سطح دریا 707 متر می باشد. قسمت های شمالی دریاچه از ارتفاع کمتری برخوردار هستند.
دریاچه نمک آران در اکثر ماه های سال خشک و پوشیده از نمک است. در ماه های بارندگی ارتفاع آب این دریاچه در بعضی از مناطق به 2 سانتی متر می رسد ولی پس از تابش خورشید به سرعت تبخیر می شود. رودهای مهمی که به این دریاچه وارد می شوند در سمت شمال و مغرب قرار دارند و عبارتند از : رود شور، رود کرج، جاجرود، حبله رود و قره سو. مهمترین ترکیباتی که در دریاچه ی نمک وجود دارد عبارتند از : کلرید سدیم، سولفات سدیم، کلرید منیزیم، سولفات منیزیم و …
کاربرد دریاچه نمک آران و بیدگل در کشور :
فصل برداشت نمک، تابستان است چون در زمستان سطح آب بالاست و خورشید نمى تواند آن را تبخیر کند در تابستان با تبخیر آب، نمک ها برداشت و دپو مى شود تا در طول سال، آن را از این محل به بیرون برانند. در اصل، بیشتر نمک خوراکى و صنعتى کشور از همین دریاچه تأمین مى شود. به گفته یک مسئول محلى، بر اثر شدت سرماى زمستان گذشته همه نمک انباشته شده دردریاچه براى استفاده در سطح جاده هاى کشور مورد استفاده قرار گرفته است. دریاچه نمک از قدیم الایام براى تأمین نمک طعام (که بدون هیچگونه فرآورى خاصى به سهولت از سطح دریاچه برداشت مى شود و نیاز به تصفیه ندارد) مورد بهره بردارى بوده است. وانگهى خاصیت دیگر این دریاچه وجود ۲۰میلیون تن «یون منیزیم» است که کارکرد موثرى در صنایع نسوز دارد. در دریاچه علاوه برمنیزیم، از شورابه ها ۱۰الى ۱۲نوع منابع کانى مى توان استحصال کرد که در صنایع کود شیمیایى، کاغذ، عایقکارى لوله، ضدیخ، مواد آرایشى، پزشکى و شیشه کاربرد دارد.
مسیر دسترسی به دریاچه نمک آران و بیدگل :
دو راه برای ورود به دریاچه وجود دارد :
ـ راه اول، در مسیر آران به مرنجاب پس از طی مسافتی در حدود 35 کیلومتر به دو راهی دریاچه نمک می رسید.
ـ مسیر دوم، پس از عبور از کاروانسرای مرنجاب و طی مسافتی در حدود 10 کیلومتر به دو راهی چاه دستکن می رسید که با انتخاب مسیر سمت دریاچه می توان وارد دریاچه شد. لازم به ذکر است که زمین های اطراف دریاچه بشدت باتلاقی هستند. با این وصف رانندگی در خارج از این دو مسیر می تواند مشکل آفرین باشد. گروه های زیادی در ورود به دریاچه از مسیر حوض قیلوقه، پس از فرو رفتن خودرو در باتلاق بدون نتیجه سفرشان به پایان رسید.
جزیره سرگردان :
جزیره سرگردان در موقعیت جغرافیایی N342241 E515155 در دریاچه نمک مسیله واقع است گفتنى است که یکى از دیدنى هاى دیگر دریاچه نمک، وجود جزایرى است که در چند جاى دریاچه براى خود جا خوش کرده اند که بزرگترین آنها را “جزیره سرگردان” مى نامند. جزیره سرگردان که با حالتی مدور با شعاع تقریبی یک هزار و ۵۰۰ متری در حاشیه جنوب شرقی دریاچه و در فاصله شش کیلومتری شمال کاروانسرای مرنجاب قرار دارد. در دو انتهای جزیره دو چاه قرار دارد که برای لرزه نگاری زلزله تعبیه شده و دستگاه های لرزه نگار در آن نصب شده است.
بلندترین نقطه جزیره در حدود 824 متر ارتفاع دارد و با توجه به ارتفاع 788 متری نمکزار مجاور آن، در حدود 36 متر از سطح کویر بالاتر است. جزیره اصلی مشتمل بر چندید تپه آتشفشانی است. پوشش گیاهی در این منطقه به دلیل شوری جنس خاک متاثر از کویر نمک و وجود بادهای شدید در آن بسیار ضعیف و ناچیز است. پوشش گیاهی در آن عمدتا درمنه دشتی است که در لای تپه ها قابل مشاهده است. جنس خاک در این جزیره رس به همراه سنگفرسی از سنگ های متخلخل آتشفشانی بر روی سطح آن است. حیات جانوری در جزیره به ندرت قابل مشاهده است. در شب به دلیل سفیدی نمک بسیاری از جانورانی که راه گم کرده اند به سمت دریاچه نمک و بعضا جزیره سرگردان حرکت می کنند که این عمل باعث شده است بسیاری از شکارچیان غیر مجاز و افراد سودجو نسبت به شکار آنان اقدام کنند. جزیره سرگردان از ساحل جنوبی نمکزار در حدود 4 کیلومتر هوایی فاصله دارد. مناظر دریاچه نمک، تپه های مرنجاب از فراز این جزیره بسیار زیبا و رویایی است. چنانچه هوا صاف باشد قله دماوند نیز از این منطقه در جهت شمال قابل مشاهده است.
چرایی نامگذاری این جزیره به جزیره سرگردان :
از دید پیشینیان دائما در حال حرکت بود و از جایى به جاى دیگر حرکت مى کرد اما امروزی ها دریافته اند که هنگامى که از فاصله دور به جزیره نگاه مى کنید، دو انتهاى خط افق در جزیره محو و منظره اى مانند کشتى سرگردانى در دریاى بیکران پدیدار مى شود و در اصل محو شدن دو انتهاى خط افق ناشى از گرماى شدید منطقه و در نتیجه خطاى دید و شکست نور است.
این جزیره که بلندترین نقطه اش حدود ۸۰۸ متر بالاتر از سطح دریاست و از سنگ هاى متخلخل آتشفشانى تشکیل شده و عارى از پوشش گیاهى است، در فاصله پنج کیلومترى شمال کارونسراى مرنجاب قرار دارد. درهر صورت، دریاچه نمک به عنوان عروس دلرباى کویر مرنجاب مى تواند نقش بالایى در جذب گردشگر داشته باشد بویژه اینکه کاروانسراى تاریخى «مرنجاب» به عنوان یک اقامتگاه دنج در مجاورت این دریاچه براى خود جا خوش کرده است. در بعضى از سال ها در اوایل پاییز فلامینگوهاى مهاجر نیز در این دریاچه اطراق مى کنند و به زیبایى آن مى افزایند ضمن اینکه برگزارى مسابقات رالى در گستره کویرى این خطه نیز بر جذابیت آن افزوده است. تهرانى ها و اصفهانى ها با سه، چهار ساعت رانندگى مى توانند خود را به این مکان دلفریب برسانند و زیبایى هاى کویر را از نزدیک ببینند و با اطراق در کاروانسراى دنج مرنجاب و همنشینى با عروس کویر یعنى دریاچه سحرانگیز نمک، استنشاق پاکترین هواى کویرى و رویت ستاره بارانترین شبها، یک بقچه خاطرات فراموش نشدنى را به شهرهاى دود و دم زده خود، سوغات ببرند.
برای بازدید مجازی (عکس 360) از کویر مرنجاب و بازدید مجازی جزیره سرگردان و بازدید مجازی دریاچه نمک آران و بیدگل در سایت 360 سیتیز، لینک های زیر را کلیک کنید.
پیشنهاد ویژه:
در صورتی که قصد سفر به این منطقه را دارید تنها سفر نکنید. مجهز به قطب نما و جی پی اس باشید. بدون داشتن راهنما وارد دریاچه نمک نشوید. با وسیله نقلیه خیلی به جزیره نزدیک نشوید زیرا زمین های اطراف آن باتلاقی است (فاصله ای در حدود 200 متر مناسب است). در زمان رانندگی در دریاچه نمک حتما از عینک های آفتابی استفاده کنید تا آسیبی به چشمان شما وارد نشود. آب کافی همراه داشته باشید.
وسایل و تجهیزات مهم در کویر نوردی را به اختصار می توان اینگونه برشمرد : کفش مناسب، کوله پشتی، پوشش مناسب، کرم ضد آفتاب، عینک آفتابی، کلاه، کیسه خواب، کیت مارگزیدگی، وسایل جهت یابی، کارد شکاری، چراغ قوه، کبریت، جعبه کمکهای اولیه و کیسه بقا
شایان ذکر است که در 40 کیلومتری کاروانسرا، کمپی با نام کافه احمد برپا می کنند که چادر و پتو کرایه می دهند و برنامه های رصد ستارگان و شترسواری را اجرا نموده و در صورت نیاز راهنما جهت گشت و گذار در قسمت های دیدنی کویر در اختیارتان می گذارند.